Vijf dagen Wit-Rusland; een fantastisch avontuur. Minsk, in de tweede wereldoorlog grotendeels vernietigd, is vandaag de dag een hoofdstad met brede straten en trottoirs en veel parken. Het lijkt daarom nooit druk, ondanks er bijna 2 miljoen mensen wonen. Het hotel lag vlakbij de oude wijk, waar veel gezellige plekken te vinden zijn; restaurants, (sports)bars en karaoketenten.
Onderweg naar biosfeerreservaat Berezinski bezochten we de Stalin Line, een WOII-museum zoals je die in West-Europa niet tegenkomt. Het terrein staat vol voertuigen, helikopters, straaljagers, raketten, etc. Je kunt op een tank rijden en met een wapen naar keuze schieten. Dat zijn er sowieso een paar voor de bucket list!
We bezochten Khatyn, waar op meeslepende wijze duidelijk wordt hoeveel de Wit-Russen hebben geleden in WOII. In het kleine vakantiepark waar we gingen overnachten, ontmoetten we een groep lokale jagers, die een vers geschoten hert aan het verdelen waren én ons spontaan uitnodigden voor het eten. Dit werd een onvergetelijke avond vol lekker eten, herhaaldelijke toasts op alles, veel muziek en dito gezelligheid. Wat een hartelijke mensen!
De volgende ochtend hebben we de Europese big five gezien, zij het in gevangenschap. Onderweg terug naar Minsk stopten we bij een monument in Studenka, voor de gevallen soldaten van het Franse leger van Napoleon; ook een donkere bladzijde in de geschiedenis van Wit-Rusland, waarbij zij wederom in de vuurlinie lagen.
Deze avond stond de voetbalwedstrijd Wit-Rusland – Nederland op het programma in het prachtige Dinamo-stadion. De wedstrijd was slecht, maar Nederland won.
De laatste dag stond de fabriek van Belaz in de agenda. Dit bedrijf produceert de grootste dumptrucks ter wereld. Zéér indrukwekkend. Na een lunch in brouwerij Druzya en een leuke rondleiding door Minsk zat deze verrassende en superleuke reis erop.
Wit-Rusland is misschien geen voor de hand liggende keuze als reisbestemming, maar deze vijf dagen waren onvergetelijk!

Erwin van Veldhoven uit Nederland over zijn vijfdaagse Mannentrip naar Minsk en omgeving met tien personen n.a.v. de voetbalwedstrijd Wit-Rusland - Nederland in oktober 2019

Mijn gids en chauffeur Irina en Viktor waren geweldig. Ze behandelden me met vriendelijkheid en hoffelijkheid. Mijn accommodaties waren geweldig en de route was erg goed.

Andre Tetrault uit Canada over zijn verzorgde rondreis van 8 dagen 'Hoogtepunten van Wit-Rusland' in juli 2019

We hebben een hele leuke vakantie gehad. We zijn vooral verbaasd geweest, in alle boekjes en op alle sites staan verhalen dat het echt het laatste Sovjet land is dat er bestaat en dat je je daarop moet instellen, maar zo is het gewoon echt niet meer. Je kon alles maar dan ook echt alles krijgen en de winkels zijn alle dagen open (ook op 1 mei).
Minsk staat vol met Malls, met dure westerse merken, jongelui kopen daar zonder blikken of blozen peperdure New Balance schoenen en eten er in behoorlijk dure restaurants. Wij begrepen niet waar dat geld vandaan kwam, rijke ouders? Goed betaald werk? In Brest was het iets minder rijk, leek ons, maar in het centrum was daar echt van alles, tot aan hippe vega tentjes toe.
Van onze gids Irina kregen we daarover niet zoveel te horen en we hebben ook geen vragen gesteld over politieke dingen. Ze is echt een vrouw die veel heeft meegemaakt in haar leven, vooral Tsjernobyl was voor haar nog springlevend. Ze vertelde dat ze geen kinderen had gekregen omdat dat jarenlang werd ontraden door de overheid vanwege de risico’s. De chauffeur was lief en had een mooie Skoda waar ie erg zuinig op was. Hij kon ons bij aankomst niet vinden op het vliegveld en was te laat bij het ophalen bij het hotel terug naar het vliegveld, maar verder prima.
Het rondje met de gids en de auto in Minsk was een heel goed plan, de stad is best groot en al die zesbaans wegen maakt het niet erg vriendelijk voor voetgangers. Het hotel was redelijk, goede plek, maar een beetje gepiel met te weinig stopcontacten en een airco zonder bedieningspaneel (het was warm en de ramen open is echt lawaai) en een beetje gebrekkige douche. In Brest was het beter en het hotel bij het kasteel was het beste, daar had Irina gelijk in. Daar was ook het ontbijt prima, veel beter dan in Minsk (daar was het echt Russisch met van die bleke worstjes, vet spek, geen bruin brood of yoghurt). Dit ziet eruit als klagen maar dat is het uitdrukkelijk niet, wij vinden dat juist leuk. Bovendien kon je overal broodjes krijgen en vooral taart en prima koffie. Dat deed echt in de verste verte niet meer aan een Oostblok land denken.
Er is niet zoveel te doen, de mensen lopen er heel ouderwets met hun kinderen in het park. De botanische tuin in Minsk was een topper, werkelijk giga groot met heel veel ouders met kinderen en opa’s en oma’s met kleinkinderen die gewoon van het mooie weer en de tuin genieten. Het leek een beetje op het Gorki park in Moskou.
Brest was erg leuk, met wat handen en voeten werk konden we een taxi krijgen naar het fort (en terug, met google translations). Het fort zelf was geweldig, er werd geoefend voor de 9 mei viering, met kransleggen en marcheren, zeer gemoedelijk, iedereen maakte er foto’s en filmpjes van. Mooi museum ook, reusachtige monumenten. Het museum van de Grote Patriottische oorlog (WO II) in Minsk was ook buitengewoon indrukwekkend, met redelijk wat Engelse of Duitse onderschriften. Er waren daar veel Poolse kinderen op schoolreis. Het museum staat vol met allerlei verschillende dingen: tanks en andere wapens, veel foto’s, Duitse verordeningen, kleding (zelfgemaakte heuptasjes waar je je geld en bonnen in kon bewaren voor het geval je iets te eten tegen kwam), Duitse overzichten van de voortgang van de aanval Barbarossa. Ik vond vooral de dagboekjes van de soldaten hartverscheurend, piepkleine boekjes met inkt geschreven tekst.
Verder was het reizen met de auto over de snelweg heel bijzonder, uitgestrekte landbouwgebieden met alleen graan, geen kleine weggetjes, dorpjes met kerktorens of boerderijen met bomen. Meer dan 30% van de dorpen en steden is met de grond gelijk gemaakt door de Duitsers in 1941 en niet meer opgebouwd, dat zie je dus ook. Geen toeristen overigens, eigenlijk bijna nergens.
Ik was blij dat we een beetje Russisch spraken, dat heeft ons toch wel geholpen zo af en toe, op het station in Brest bijvoorbeeld. We snapten nl niet of we op het Moskou of het Warschau perron moesten zijn. Vegetarisch eten is niet makkelijk, als we vroegen: geen vlees? Kregen we direct terug: ja, ja wel vlees! Veel gegrilde groenten gegeten dus.
Al met al hadden we best alleen kunnen reizen, maar was het ook heel fijn om een gids en een auto te hebben, dat oerbos hadden we nooit zonder auto kunnen bereiken.
We hadden nog een zak met cash geld over want je kon overal pinnen (zelfs contactloos) en geld uit de muur halen (dat was wel duur overigens). Ook de douane ging in een vloek en een zucht, alleen wilden ze de registraties hebben bij de uitreis. Dat was goed geregeld bij de hotels, dus die hadden we. Een hele bijzondere ervaring al met al, voor mij vooral een blik op de geschiedenis, het lot eigenlijk, van een Midden Europees land in de 20e eeuw.

Jacqueline de Boer uit Nederland over negendaagse reis voor twee personen in het westen van Belarus in mei 2019

Vanaf Schiphol vlogen wij naar Minsk, de hoofdstad van Belarus. Het vliegveld in Minsk deed ons zeer modern aan, grappig we hadden het ons “ouderwetser” voorgesteld.
Ons was als advies gegeven: pin zo gauw mogelijk contant geld, want pinnen in het land is maar op weinig plaatsen mogelijk….Wát een misvatting, zelfs contactloos betalen kon bijna overal! Minsk is een mooie, schone stad, met veel verhalen.  Met behulp van een Engels sprekende gids hebben we dan ook een rondleiding door de stad en over de Stalinlinie gedaan, een échte aanrader. Onze volgende slaapplaats was in Mir, dit is een traditioneel dorpje wat nog geen toerisme kent, zo wordt er nauwelijks Engels gesproken. Handen en voeten, samen met Google translate, zorgde voor  “gesprekken”.  In de meeste plaatsen zijn geen Engelse verwijzingen, dus handig om te weten wat de tekens in het Belarussische-schrift betekenen.  Dé mooiste ervaringen in deze reis hebben wij opgedaan in de homestays. We zijn twee keer blijven slapen bij particulieren, zij hadden voor ons gekookt en wisten veel te vertellen over hun land en geschiedenis. Met behulp van een beetje eigen gestookte wodka, spraken wij steeds beter Belarussisch en de gastheer- en vrouw steeds beter Engels of Duits!
Wij zijn ook nog in een oerbos geweest, de achtertuin van de oude Tsaren en de rijke Polen en in de geboorteplaats van Marc Chagall, de plaats Vitebsk. We hebben zoveel dingen beleefd, we zijn zó verrast door het land, dat we hopen ooit nog eens terug te gaan.
De grootste aanrader is: boek voor vertrek al de gidsen, zij spreken allemaal perfect Engels en het land gaat er nog meer door leven.
In Belarus spreekt en verstaat men wel Russisch, maar de voertaal is Belarussisch! Het volk lijkt misschien stug, maar is oprecht en trots en vertelt graag als je oprecht geïnteresseerd bent.

Tjitske, Eric en Bauke uit Castricum over hun 17-daagse familiereis met een huurauto in Belarus in augustus 2018

Beste heer Langedijk, de reis was fantastisch. Ik heb meer dan 100 landen bezocht maar dit was één van de top landen. Veel rust, vriendelijke mensen en heel veel cultuur. Ik zou graag nog een keer willen terugkeren maar dat kan pas over een jaar. Met vriendelijke groet

Hans de Haan uit Nederland over zijn verzorgde rondreis van 11 dagen voor twee personen in augustus 2018